Het einde van een tijdperk betekent een nieuw begin

Hoe ga je om met energie als je niet weet wat er komen gaat?

En hoe blijf je rechtop staan in tijden waarin niet meer alles zo vanzelfsprekend lijkt te zijn als het altijd was? Human Design heeft mij geholpen vertrouwen te hebben in het leven. Welke kant het ook op gaat. Zodat je ECHT kunt leven. Als jezelf. Als wie je bent...

Soms komen er teksten tot je die ineens een nieuw licht kunnen werpen op alles wat je tot nu toe hebt waargenomen. Inspiratie ontvangen vanuit de stroom van informatie die er op dit moment in de kosmos rond wordt gepompt is bijna een opzichzelfstaande kunstvorm geworden. Maar toch is er elke dag wel weer een quote of een zin die me aan het denken zet, of die er voor zorgt dat ik het beeld compleet kan maken voor mezelf. En de laatste tijd zijn dat vaak teksten die te maken hebben met het einde van een tijdperk. De Global Cycles vanuit Human Design. De woorden die zowel spannend als uitdagend zijn. Die een combinatie van angst en moed kunnen oproepen. Waarin dualiteit in de wereld waarin alles één hoort te zijn een baken wordt. Want elk einde betekent ook een nieuw begin.  Het gaat om het volgende (in het Nederlands vertaalde) citaat van Ra Uru Hu, gedeeld door Mary Ann Winiger:

"Het is zo interessant om te kijken naar de manier waarop de wereld werkt. Vele jaren geleden, in 1989, schreef ik in een kleine buitenwijk van Frankfurt, Duitsland, het eerste boek over Human Design. Het heette “The Human Design System”.  Het had als ondertitel “A Manual for No-fault Living”.  Op de een of andere manier verdween die ondertitel in de loop der jaren. Maar het was echt de kern en de kern van de waarde van het begrijpen van deze kennis. Het is dat het bij het begrijpen van deze kennis niet gaat om fouten en schuld.  Het gaat hier niet om het schuldvraagstuk.  

Als ik naar dit verschijnsel kijk en zie hoe het becommentarieerd wordt, zie hoe het bepaalde mensen en bepaalde doelgroepen woedend maakt en hoe snel iedereen er bovenop springt en beschuldigingen uit over dit en dat en het andere.  Het verbaast me.  Dit is een keuze-loos leven, dat is het echt.  Iedereen die de laatste 15 jaar mijn Global Cycles onderricht gevolgd heeft, weet dat ik de ineenstorting van instellingen voorspeld heb.  Het is niet zo dat ik het voorspeld heb; het ligt gewoon voor de hand in de manier waarop de globale mechanismen werken.  Die ineenstorting is een natuurlijk iets.  Dat wil zeggen, we komen aan de rand van de invloed van het Cross of Planning op ons leven als een globale cyclus.  

We hebben dit honderden jaren gehad.  Honderden jaren hebben we de ontwikkeling van instellingen gezien; en de ontwikkeling van instellingen om te zorgen voor de behoeften van grote uitgebreide gemeenschappen.  Alles aan de 40/37 is geworteld in dit intrinsieke contract met de gemeenschap om haar te voorzien van haar infrastructuur, haar behoeften, haar te steunen, haar te bewaken, al die dingen die deel uitmaken van het Cross of Planning.  Wel, het is aan het instorten.  Het stort niet in door mensen.  Het stort niet in elkaar omdat mensen in machtsposities tegenwoordig niet weten hoe ze die macht moeten gebruiken of er ondoelmatig in zijn.

Het systeem stort in, niet omdat er iets mis is met het systeem; de tijd ervan loopt ten einde.  Het is gewoon zo.

Zoveel van de wezens die diep betrokken zijn bij instellingen wereldwijd, leven in een illusie van de volmaakbaarheid ervan, omdat we daar al 400 jaar mee te maken hebben.  We hebben te maken gehad met het proces van pogingen om de instellingen te vervolmaken.  Maar we komen in een tijd waar de instellingen er niet meer toe doen.  Waar er geen wereldomvattende imprint is waarop de mensheid is gefocust als onderliggende structuur.  We gaan een cyclus in waar het, in feite, "iedereen voor zichzelf" is in de een of andere mate.

De druk wordt opgevoerd voor de transformatie van het bewustzijn.  Het komt allemaal samen.  Het is niet zo dat het allemaal duister en slecht is en dat het slecht zal zijn.  Maar, wat voor iedereen belangrijk is om op dit moment in je op te nemen bij het omgaan met wat de voortdurende ineenstorting van instellingen zal zijn om hun proces te kunnen vervolmaken; om de mensheid werkelijk te kunnen dienen, is dat je moet zien dat het er niet om gaat je gezicht naar een niet-zelf collectief te keren, maar dat het erom gaat je naar binnen te keren.  Het gaat om deze beweging weg van collectieve autoriteit naar persoonlijke autoriteit.

Wat je ziet is de afbraak van de collectieve autoriteit als iets dat vertrouwd kan worden.  Dat kan het niet. En niet omdat ze onbetrouwbaar zijn, niet omdat ze liegen of bedriegen of al die dingen - menselijke wezens doen al die dingen.  Het is niet te vertrouwen omdat het een stervend thema is.  Het is als vasthouden aan een zinkend schip.  

Human Design gaat over de mogelijkheden van elk individu; individueel, niet een massa.  Human Design is geen institutioneel geconstrueerde beweging.  Het gaat om één mens tegelijk.  Het is één persoon tegelijk die niets opgeeft, maar in zichzelf zijn autoriteit ontdekt.  Als er al een grote les is, dan is het dat wat je in tijden van dreiging NIET moet doen is je TV, je radio of je computer aanzetten om ergens daarbuiten raad te zoeken.  Het is vertrouwen in jezelf om duidelijk in jezelf te weten dat er een autoriteit in je is die je hoe dan ook zal leiden.

Alles aan deze kennis gaat over het wegstrepen van de afhankelijkheid van hen die geen recht hebben je te controleren, je te conditioneren, tenzij dat precies is wat voor jou juist is en alleen jij kunt beslissen.  Als je in deze wereld om je heen kijkt en je ziet wat er aan de hand is en je ziet het dilemma dat we hebben met al die verschillende dingen die de laatste 20, 30 jaar zijn ontstaan, dan wil ik dat je iets goed begrijpt.  Er is geen remedie voor deze dingen. Er is geen boven-gouvernementele grote leider die plotseling naar voren stapt en het allemaal oplost, want het is niet op te lossen.  Het valt gewoon uit elkaar.

Het betekent dat ieder van jullie in jezelf moet kijken, en daarin moet zien wat voor jou juist is; je autoriteit, je vermogen om in dit leven juist te kunnen leven, ongeacht de omstandigheden die je omringen.  O, hoe gemakkelijk is het voor het niet-zelf om slachtoffer te zijn.  De wereld zit vol met slachtoffers.  En ze geven de instellingen de schuld.  Wel, spoedig zal er, in die zin niets meer te verwijten zijn.

Dit zijn ongewone tijden; we mogen leven op de vooravond van een grote verandering in de manier waarop de wereld werkt.  En elke keer in de geschiedenis van de mensheid dat je op deze kantelpunten komt, ontstaan er allerlei soorten wanorde omheen.  Er is sprake van een verandering.  Er is een diepe en diepgaande mutatieve kracht die op deze planeet aan het werk is.  Laten we dus de schuldvraag achter ons laten, en ons begeven in wat het enige is dat ons in staat zal stellen in de volgende cyclus te overleven - het eren van de individuele autoriteit.  Volg je strategie, eer je innerlijk autoriteit, opereer correct in jezelf en je zult in dit leven leven zoals het hoort. Dat is het punt.  

Er is niemand waar je op kunt rekenen.  Er is niemand op wie je kunt vertrouwen.  En waarlijk, er is niemand op wie je kunt vertrouwen anders dan jezelf.  En als je correct bent en je op de juiste manier opereert, is dat vertrouwen in jezelf je pantser voor dit leven. Het zal je beschermen; het zal je leiden, want het is precies waarvoor je hier bent.  En wij zijn degenen, onze generatie, die aan de rand van deze afgrond staan.  Wij zijn degenen die hier zijn om de juistheid van de weg aan te tonen, zodat we deze nieuwe tijd kunnen binnengaan. Dat wij, onze kinderen, dat de wezens met wie we contact hebben, goed toegerust deze nieuwe cyclus kunnen binnengaan".

De tekst is van een groot aantal jaren terug (ik weet niet precies welk jaartal) en is nu actueler dan ooit.

Op de één of andere manier geeft me deze tekst rust. En dat is eigenlijk best wel gek. Want het is een tekst die niet persé een lekker vooruitzicht heeft als je het bekijkt vanuit hoe we het altijd gewend waren om het te doen. Maar het geeft me een verklaring voor de vragen die ik heb, de onvoorstelbare bizarheden die er op dit moment in onze wereld aan de gang zijn en die ik probeer te begrijpen. Want dat is hoe ik ben ontworpen. Ik heb veel gates in mijn design die maken dat ik wil begrijpen wat er gebeurt.