Vandaag komt hij thuis. Bizar dat dat gewoon echt zo voelt. Dat mijn Viking weer thuis komt. Vanmorgen gingen de meiden naar school en ik zei heel luchtig: “Vanmiddag is papa weer thuis”. Floor zei meteen: “Huh? Oh Mam, jeetje, ik schrok er een beetje van, maar is ook zo, je gaat vandaag papa’s as ophalen. Zo fijn dat hij weer bij ons thuis is”. Ik realiseerde me meteen dat dit best wel een gekke zin was om er zo even uit te floepen. En toch gebeurde het. Omdat het zo voelt. “Doei mam, tot vanmiddag! We hebben vanavond lekker de Avondvierdaagse. Zin in!”. 

 

Hoe fijn is dat. Mijn dochters gaan hier werkelijk zo fantastisch mee om. Alwin is elke dag onderwerp van gesprek. Met herinneringen en alles wat er maar voorbij komt waar hij een uitspraak bij had of iets geks bij moest vertellen. Wat hij in zijn hoofd had dat kwam er via ons uit. Feitelijk waren wij de spreekbuis van zijn gedachten. Ik realiseer me dat nu steeds vaker. Zo werkt het. Hij had een bepaalde manier van denken en omdat wij alledrie een open mind hebben, konden we dat lezen of ervaren. Zonder dat we het zelf doorhadden. 

 

Tijdens de laatste serie van zijn chemo’s kreeg hij heel veel lieve kaarten van vrienden van hem. Die stonden allemaal op de kast, naast zijn bed. Op een gegeven moment zei hij: “Mariek, hoe lief het allemaal ook bedoeld is, die kaarten wil ik toch allemaal graag van de kast af. Ik word helemaal gek van al die prikkels en ik heb iets gekocht wat ik daarvoor in de plaats wil hebben. Iets wat ik te gek vind om naar te kijken en wat me rust geeft”. Ik vroeg hem wat hij had gekocht. “Het hoofd van Eddie”. Eddie is de mascotte van Iron Maiden. Zijn all time favorite band, al vanaf zijn jongste levensjaren. Alles heeft hij er van. “Ik heb Anna mee laten kiezen welke van de twee en deze is het geworden”. Ik keek mee op zijn telefoon en zag de afbeelding van Eddie. “Mooi schat, heb je een leuk ding mee gekocht” zei ik en ik begon de kaarten maar alvast van de kast te halen.

 

Hij heeft er niet zo heel lang van kunnen genieten, want dit was een paar weken voor zijn dood. Toen ik op de bank zat nadat hij bij ons in de woonkamer op het bed lag, gewassen en geschoren en nog steeds even knap als hij altijd was, kwam er ineens iets bij me binnen. Ik zei tegen mijn schoonouders en mijn dochters: “Ik weet ook waar het as van papa in moet. Dat heeft hij gewoon allemaal al bedacht, maar niet gezegd, omdat hij wel wist dat ik dat wel zou snappen. Het as komt in het hoofd van Eddie. Daar wilde hij dat ding voor hebben”. Meteen kreeg ik een enthousiaste reactie van mijn dochters. “Ja mam!! Dat is de perfecte plek!!!”. En zo gaat het dus gebeuren. 

 

Mijn viking komt weer thuis en het hoofd van Eddie? Dat krijgt eindelijk eens een heel waardevolle inhoud. 

 

Ashes to ashes, funk to funky

We know Major Tom's a junkie

Strung out in heaven's high

Hitting an all-time low

 

Lyrics by David Bowie (een andere all time favorite van Alwin).