Een zin die ik vanmiddag zo uit mijn mond hoorde rollen toen we aan tafel zaten en de kinderen terug kwamen uit school. Ik ben zo’n moeder die het fijn vindt om samen aan tafel te eten. Even een momentje sociaal en gezellig samen zijn onder het genot van een ouderwets Nederlands broodje kaas. Toen ik vroeger klein was, had mijn moeder ook altijd een kopje thee klaar staan als ik uit school kwam en aten we tussen de middag nog thuis. Een continu rooster bestond toen nog niet. Dit ritueel heb ik meegenomen naar mijn eigen gezin. Even samen aan tafel en er voor elkaar zijn. Toen ik nog in loondienst werkte, deed ik dat niet ’s middags maar probeerde ik dat in de avond wel altijd te doen. Een gedekte tafel, telefoon uit en gewoon lekker de dag doornemen. 

Patatjes en een hamburger

Vanmiddag liep het even anders, want ik kreeg een app van mijn man dat hij de kinderen na schooltijd even naar de winkel wilde sturen met een lijstje voor patatjes en een hamburger in de airfryer. Aangezien ik niet zo’n patatjes en hamburger mens ben en het nog wel even zou duren voordat het dan samen-aan-tafel zou zijn, ging ik voor mezelf maar even een broodje smeren. Ook prima.

Supermarkt

Mijn dochters, een tweeling van 11, hadden klassendienst op school dus ze waren een kwartiertje later. En toen ze dan ‘ein-de-lijk’ thuis waren, ‘moesten ze ook nog weer naar de winkel’. “Ja”, zei mijn man, “Maar wel om lekkere dingen op te halen. Als mijn moeder dat vroeger zou vragen, zat ik al op de fiets voordat ze me het geld had gegeven”. “Ja-ha, dat weten we ook wel pap. En we vinden het ook heel leuk hoor”. Dit kwam uit de mond van mijn ene dochter. Die andere was nog met iets bezig in de bijkeuken dus die had het allemaal niet meegekregen. En omdat ze het allemaal niet had meegekregen dat ze nog naar de winkel zouden moeten, had die zich gewoon lekker de schoenen al uitgetrokken, de jas uitgedaan en zat al praktisch in haar huispak, toen haar zus zei: “We moeten naar de winkel, heb jij je schoenen al weer uit!”. Het gezicht sprak boekdelen. “Huh?? Naar de winkel? Hoezo dan? We hebben straks ook dansles, en laatst wilde ik een keer naar de winkel en toen was dat te krap. En nu moeten we wel naar de winkel? Waarvoor dan?”. Mijn man keek me aan met een blik die veel ouders van tieners wellicht wel zullen kennen. Er werd even uitgelegd waarom het moest en vervolgens trok ze met hetzelfde gezicht haar jas en haar schoenen weer aan. En dat ging allemaal op het tempo dat bij hen past. Ze hebben een eigen tempo die meiden. Ondertussen moest er ook nog even op de telefoon een filmpje worden gekeken en het duurde en het duurde. Dat was dat moment waarop ik mezelf hoorde zeggen: “Nou wordt dat nog wat? Schiet eens even op!”. Waarbij mijn man dat ook nog even aanzette met een bevestiging dat het allemaal wel weer ingewikkeld was dit hele gebeuren…. En daar gingen ze dan. Het duurt even, maar dan heb je ook wat.

Eigen tempo

Toen ze weg waren, zei mij man tegen me: “Jemig, wat een tempo zeg. Het moet altijd zo ingewikkeld. Ze kunnen toch gewoon even snel naar die winkel gaan en die boodschappen halen? Zo moeilijk is dat toch niet?” Ik zei: “Voor ons is dat niet moeilijk. Zo zijn wij geprogrammeerd. Dat we zo snel mogelijk alles moeten afkrijgen, want dan is de druk weg. Dan hebben we het gehad en dan is het geregeld. Maar dat komt omdat jij en ik een ongedefinieerd Wortel centrum hebben en de meiden hebben dat niet. Zij hebben hun eigen tempo, laten zich niet opnaaien en laten de druk niet opvoeren. Zij hebben hun eigen snelheid en dat is waarom dit gaat zoals het gaat. Daar kunnen we wel pissig om worden, of totaal niet begrijpen en we kunnen zelfs ‘de maatschappij’ en ‘die jeugd van tegenwoordig’ hier de schuld van geven, maar het zit echt in onszelf. Wij doen dat zo en de vraag is of dat zo zaligmakend is…”. 

Ik zie nu, doordat ik mijn design en het design van mijn kinderen en man ken, dat dit zo werkt. Ik kan er dus met veel meer rust en kalmte haar kijken. Het observeren. En er ook echt wel om glimlachen. 

Adrenalinedruk

Mijn lijf is niet echt lekker bestand tegen stress. Adrenaline is iets waar mijn lijf van zegt: liever niet. En als het dan toch moet, dan zo snel mogelijk afhandelen, want dan ben ik van die druk af. Het zorgt er ook voor dat ik daardoor als een dolle allerlei dingen kan afhandelen en doen. Ik kan heel snel werken. En dat is de mooie kant van een niet gefixeerde (ongedefinieerde) manier van omgaan met stress. Maar wat belangrijk is om te onderkennen, is dat je dit snelle werken niet doet omdat je van de druk af wilt en denkt dat het dan daarna ook weg blijft. Want dan kom je van een koude kermis thuis. Iemand die geen vaste manier van omgaan met druk en stress heeft, houdt altijd uitdagingen op het verwerken van die druk en stress. Maar het zorgt er ook voor dat je bij anderen ziet of ze in de stress zitten en dat zelf niet doorhebben en het zorgt er voor dat je onderscheid leert maken tussen welke stress echt de moeite waard is om snel van af te zijn en welke niet. Want stress en druk voelen is iets wat je zelf doet. Een ander kun je daarbij niet ‘de schuld’ geven. Het is iets van jezelf. En dat is feitelijk bij alles in het leven wat je voor je kiezen krijgt. Je bent er altijd zelf bij. 

Enlightened selfishness

De kunst van het kijken en observeren naar je authentieke zelf en de zelf die van je verwacht wordt of gevormd wordt, dat maakt dat je hier liefdevoller en zachter mee om kunt gaan. En dat je er steeds beter mee uit de voeten kunt. Want het is echt mogelijk om te leven met zo min mogelijk weerstand. Het vraagt wel moed en lef om er mee te experimenteren en het uit te proberen. Maar elke keer dat je bevestigd wordt dat het voor jou klopt, maakt het eenvoudiger. Leven is niet altijd leuk en zeker niet altijd gezellig en eenvoudig. Maar als je leeft zoals je bedoeld bent te leven, dan kun je het zien als een levensles en een ervaring die uniek en alleen voor jou is. Een vorm van zelfbewustzijn die ook wel ‘Enlightened Selfishness’ wordt genoemd. En deze staat van zijn, is voor iedereen beschikbaar. Lekker toch?

Als je met me wilt werken, of je wilt zelf kijken hoe jij ontworpen bent als het gaat om het omgaan met stress, neem dan contact met me op. Dan kijk ik of ik iets voor je kan betekenen.